Terapeuta zajęciowy - Wojewódzki Urząd Pracy w Łodzi

Terapeuta zajęciowy należy do grupy zawodów medycznych, które są coraz częściej poszukiwane na dzisiejszym rynku pracy zarówno w Polsce, jak i za granicą. Terapeuta zajęciowy, wykorzystując różnorodne metody aktywności życiowej pacjentów, stara się przeciwdziałać powstawaniu przewlekłego stanu chorobowego lub trwałego kalectwa oraz wspierać podopiecznego w przystosowaniu do życia w społeczności szpitalnej i pozaszpitalnej. Zadaniem terapeuty zajęciowego jest dobór odpowiednich form terapii, dostosowanych do stanu zdrowia, potrzeb, zainteresowań i możliwości podopiecznego.

Zadania zawodowe:

dobieranie metod i form terapii zajęciowej, stosownie do stanu zdrowia, potrzeb i zainteresowań podopiecznego, leczenie i usprawnianie za pomocą określonych czynności, zajęć i pracy, które mogą mieć wartość kształcącą, wychowawczą, a także leczniczą;
rozwijanie u człowieka czasowo lub trwale niepełnosprawnego możliwie maksymalnych zdolności do samodzielnego życia;
organizowanie zajęć wytwórczych za pomocą prostych narzędzi i materiałów w celu poprawy czynności zwiększenia zakresu ruchów, siły mięśni oraz poprawy kondycji psychicznej osób usprawnianych;
podejmowanie działań mających na celu kompensację zaburzonych funkcji organizmu, przeciwdziałanie powstawaniu przewlekłego stanu chorobowego lub trwałego kalectwa.

Warunki podjęcia pracy w zawodzie:

Zawód terapeuty zajęciowego należy do zawodów regulowanych. Oznacza to, że osoba, która chciałaby prowadzić terapie zajęciowe musi spełnić kilka warunków określonych w rozporządzaniu Ministra Zdrowia. Aby zostać terapeutą zajęciowym należy ukończyć studia na takim kierunku lub o specjalności terapia zajęciowa. Program nauczania powinien obejmować 3000 godzin kształcenia. W tym muszą pojawić się treści podstawowe i kierunkowe, które obejmują wiedzę z zakresu technik terapeutycznych. W praktyce należy ukończyć przynajmniej studia licencjackie lub szkołę policealną, która kształci w tym kierunki. Ponadto osoby, które ukończyły studia wyższe, np. na kierunkach artystycznych, mogą uzupełnić na studiach podyplomowych lub kursach kwalifikacyjnych pozwalających pracować w tym zawodzie.

Wymagania psychofizyczne:

Do wykonywania zawodu terapeuty zajęciowego niezbędne są:

poszanowanie godności ludzkiej i tolerancja osobistych przekonań innych ludzi oraz umiejętność dostrzegania ich potrzeb i problemów,
życzliwość, opiekuńczość i gotowość udzielania pomocy oraz stosowanie zasad humanitarnego i etycznego postępowania zarówno wobec chorych jak i podwładnych i przełożonych,
gotowość współdziałania w zespole,
uczciwość i sprawiedliwość oraz własna godność i wartość, a także wynikająca z nich odwaga do samodzielnej decyzji i samokontroli, krytycyzm wobec siebie oraz wnikliwa samoanaliza,
chęć dokształcania się i podwyższania swoich kwalifikacji zawodowych,
poszanowanie i odpowiedzialność za powierzony sprzęt, oszczędność materiału,
obowiązkowość i punktualność.

Przeciwwskazania do wykonywania zawodu:

Przeciwwskazaniem do podjęcia pracy w zawodzie terapeuta zajęciowy są:

choroby, które nie pozwalają podejmować wysiłków fizycznych,
dysfunkcje narządów zmysłów,
choroby psychiczne,
nosicielstwo zarazków chorób jelitowych.
choroby psychiczne
choroby skóry,
wady wymowy, utrudniające kontakt z otoczeniem.

Możliwości i szanse zatrudnienia:

Terapeuta zajęciowy należy do wykwalifikowanego personelu medycznego średniego szczebla. Dzięki umiejętnościom, jakie posiada, może współpracować z wieloma jednostkami, które mają za zadanie wspierać osoby chore i niesamodzielne. Możliwości jest wiele – terapeuta zajęciowy nie musi ograniczać się do pracy jedynie na terenie naszego kraju. Może podjąć pracę również za granicą, gdzie w bogatszych krajach jest jeszcze większe zapotrzebowanie na pracowników medycznych. Terapeuta zajęciowy może podjąć pracę w: sanatoriach, szpitalach, domach pomocy społecznej, klubach seniora, warsztatach terapii zajęciowej, hospicjach, ośrodkach rehabilitacyjnych, zakładach opiekuńczych.

Szkoły: